سررسید (من نوشت های من)

یادمه چند ماه پیش یه بار نماز صبحم قضا شد...خواب موندم.چشم باز کردم ...ساعت روی دیوار رو نگاه کردم... دیدم نماز قضا شده... ماتم زد...بغضم چنگ ب قلبم زد...

نشستم و اروم اروم اشکام سنگ ب صورتم زد...

و اما بعد... 

هفته اخیر بود فک کنم... دو بار نماز صبحم قضا شد...نه پشت سر هم...یه شب درمیون..

چشم باز کردم...ساعت روی دیوار رو نگاه کردم...دیدم قضا شده... گرفتم خوابیدم...ککم نگزید...دلمم نرزید...اشکی هم نلغزید... ادامه خواب می ارزید¿¿¿!!!

سقوط پرت شدن از کوه نیست

سقوط پرت شدن از روح است

سقوط چیز عجیب و غریبی نیست

سقوط همان قدر که ساده رخ می دهد همان قدر ساده هم انسان را به باد می دهد

یه ماهی میشه فک کنم...نمازامم کم پیش میاد اول وقت باشه... کم پیش میاد از سوز و نوای دل باشه...

منی که سر نماز اول وقت بحث با استاد و حذف تک درس کردم ...حالا...

ان الانسان لفی خسر

این تذهبون¿¿¿

+ امام صادق ع: اگر یک نماز صبحت قضا شود، کل دنیا طلا شود و در راه خدا بدهی جبران نمی شود.